Ligt het aan de maan?

Afgelopen donkere maan hoorde ik het al en nu met volle maan hoor ik het weer, alles gaat trager, mensen voelen zich niet geaard. Je hoort het al teveel om het toeval te noemen.

Ik zelf ben helemaal uit mijn doen, maar ik weet het aan recentelijke gebeurtenissen en had helemaal geen zin in me collectief unheimlich te voelen. Niets voor mij, maar toch alles gaat anders dan normaal. En het is niet dat ik voel dat alles trager gaat, ik ervaar juist een grote onrust een opgejaagd gevoel, waardoor alles zo snel gaat dat ik er nauwelijks aandacht aan kan besteden. En ik heb ook niet het idee dat ik niet geaard ben, alles voelt juist loodzwaar alsof ik niet van de aarde loskom, en ik kom onverwachte problemen tegen. Ook al reageer ik anders dan andere en ik denk dat die andere ook niet allemaal hetzelfde zullen reageren moet ik wel toegeven dat het lijkt of er iets aan de hand is, we zijn in grote getale uit ons doen.

Ik ben constant bezig met zelfreflectie, het heeft me wel inzichten gebracht, maar de onrust heeft het niet weggenomen. Die is eigenlijk alleen maar groter geworden. Want oké dan weet ik over mezelf dat ik iets wel of niet zo goed kan, dat sommige dingen misschien niet zo handig zijn en dat ik soms heel ongelukkig uit de hoek kan komen. Wat levert het je op als je er momenteel alleen maar boos om wordt?

Ondanks dat het in de lucht lijkt te zitten of aan de maan schijnt te hangen, kan ik het daar voor mezelf niet mee afdoen. En nu hoor ik alweer iemand zeggen, je legt de lat weer erg hoog. En dat zal best. Maar ik weet niet hoe anders te doen. Het is me te makkelijk om het te laten zitten. Ik zoek gewoon andere oplossingen en ik lach af en toe eens flink om mezelf. Ik probeerde dus vandaag de zachte oplossing, lief zijn voor mezelf.  Vandaag leek me de beste oplossing om heel decadent bij een strandtent veel te dure cocktails te gaan drinken en lekker hapjes te smikkelen terwijl ik op zo'n heerlijk relaxbed lag. Ik liet een stelletje aanschuiven dat ook liever op een lekker bank zat dan op stoeltjes niet wetende dat het erin zou resulteren dat ik een half uurtje later met vier vrouwen en zes kinderen zou zitten, maar dat deerde me totaal niet, ik was daar heel relaxed onder. De onrust zit in mezelf........ maar vandaag heb ik haar gesmoord met mojito's, zon en zee. En de maan........ daar denken we nog even over.