Ligt het aan de maan?

Afgelopen donkere maan hoorde ik het al en nu met volle maan hoor ik het weer, alles gaat trager, mensen voelen zich niet geaard. Je hoort het al teveel om het toeval te noemen.

Ik zelf ben helemaal uit mijn doen, maar ik weet het aan recentelijke gebeurtenissen en had helemaal geen zin in me collectief unheimlich te voelen. Niets voor mij, maar toch alles gaat anders dan normaal. En het is niet dat ik voel dat alles trager gaat, ik ervaar juist een grote onrust een opgejaagd gevoel, waardoor alles zo snel gaat dat ik er nauwelijks aandacht aan kan besteden. En ik heb ook niet het idee dat ik niet geaard ben, alles voelt juist loodzwaar alsof ik niet van de aarde loskom, en ik kom onverwachte problemen tegen. Ook al reageer ik anders dan andere en ik denk dat die andere ook niet allemaal hetzelfde zullen reageren moet ik wel toegeven dat het lijkt of er iets aan de hand is, we zijn in grote getale uit ons doen.

Ik ben constant bezig met zelfreflectie, het heeft me wel inzichten gebracht, maar de onrust heeft het niet weggenomen. Die is eigenlijk alleen maar groter geworden. Want oké dan weet ik over mezelf dat ik iets wel of niet zo goed kan, dat sommige dingen misschien niet zo handig zijn en dat ik soms heel ongelukkig uit de hoek kan komen. Wat levert het je op als je er momenteel alleen maar boos om wordt?

Ondanks dat het in de lucht lijkt te zitten of aan de maan schijnt te hangen, kan ik het daar voor mezelf niet mee afdoen. En nu hoor ik alweer iemand zeggen, je legt de lat weer erg hoog. En dat zal best. Maar ik weet niet hoe anders te doen. Het is me te makkelijk om het te laten zitten. Ik zoek gewoon andere oplossingen en ik lach af en toe eens flink om mezelf. Ik probeerde dus vandaag de zachte oplossing, lief zijn voor mezelf.  Vandaag leek me de beste oplossing om heel decadent bij een strandtent veel te dure cocktails te gaan drinken en lekker hapjes te smikkelen terwijl ik op zo'n heerlijk relaxbed lag. Ik liet een stelletje aanschuiven dat ook liever op een lekker bank zat dan op stoeltjes niet wetende dat het erin zou resulteren dat ik een half uurtje later met vier vrouwen en zes kinderen zou zitten, maar dat deerde me totaal niet, ik was daar heel relaxed onder. De onrust zit in mezelf........ maar vandaag heb ik haar gesmoord met mojito's, zon en zee. En de maan........ daar denken we nog even over.

Heksontwikkeling!

Een vriendin stelde de vraag in de Ordinary Witches Facebookgroep, hoe wij doorontwikkeld zijn als heks of paganist. Zij zelf was steeds meer de boeddhistische kant opgegaan. Ik voelde meteen een blog opkomen....

.... voor ik wist van Wicca en moderne hekserij, noemde ik mezelf al een heks, ik had immers een kruidentuintje, mijn kinderen die toen nog klein waren speelde het dapper mee. We verzonnen 'heksennamen' terwijl we niet wisten dat dat gebruikelijk was. Ik pendelde en mediteerde, had belangstelling voor kristallen en etherische oliën. Noem dat maar mijn onbewuste periode. Af en toe stond er een klein berichtje in de krant "Heksen bestaan...... in Engeland!", meer dan vijf á zes regels was het meestal niet.

Wat een herkenning toen ik mijn eerste 'heksenboek' in handen kreeg en het tot mij doordrong dat ik echt een heks was. Internet was er nog niet, dus ik was heel eenzaam in mijn heks zijn, en ik hield het ook alleen voor mezelf. Zelfs met mijn toenmalige partner deelde ik het niet. Het was mijn schat, een kostbaar bezit en alleen voor mezelf was mijn redenatie. Toen de relatie uiteindelijk over was, kwam ik ermee naar buiten en kwam ik er achter dat mijn oudste dochter er inmiddels ook zelf mee aan de slag gegaan was. Zij had wel een groepje met vrienden gevonden om samen mee te werken. Inmiddels had internet zijn intreden gedaan en wat een heksen Walhalla was dat zeg! Al leek het soms ook wel op de christelijke hel als je zag hoe men elkaar met 'feiten' om de oren sloeg. De strijd om de 'juiste' kennis was groot. Het is iets waar ik me altijd buiten heb proberen te houden en dat is me ook redelijk goed gelukt. Men wilde elkaar de loef afsteken met wat ze allemaal wisten, discussie met het mes op tafel was wat de klok sloeg. Afschuwelijk vond ik dat. Maar ik hunkerde ook wel naar kennis en las alles wat los en vast zat, goede boeken, slechte boeken, alles wat ik in mijn handen kreeg. Ik ken nog aardig wat heksen uit die tijd. Zelf was ik meer gericht op ervaren, deed kleine ritueeltjes en ging helemaal los op de etherische oliën waar ik een aardige voorraad van verzamelt had. Ik moest weinig van godinnen hebben, hield voornamelijk van keukenhekserij, de lagere magie, en totaal niet van theatrale rituelen, ook wel hogere magie genoemd. Hoewel ik gek van toneelspelen was, ontbeerde ik elke vorm van dramatiek in mijn hekserij. Ik hield ook niet van verkleedpartijen al hield ik wel van vrouwelijke lange rokken en jurken, maar niet te gothic (al heb ik wel een gothic hart) en geen fantasie. Ik was gewoon een simpele heks. Ik werkte met tarot en met runen. Deed dagelijks kleine ritueeltjes om in het hier en nu te zijn en mijn dankbaarheid te tonen.

En dat ben ik nog steeds. Maar er is heel wat verandert. Ik leef met de seizoenen, accepteer het weer zoals het komt, ik ben degene die me aanpast zonder te klagen, blij met elke mooie dag, maar ook met een stevige regen of onweersbui, ik geniet van de wind en zelfs van de sneeuw. Ik hou van de wisseling van de seizoenen. Ik werk intuïtief, op gevoel met de spullen die voorhanden zijn. Ik heb veel meer behoefte aan buiten zijn, ik wordt sikkeneurig van binnen zitten. Ik wil alles zien wat er groeit en bloeit, ik geniet ervan en laat me ermee op. Ik ben een bomen knuffelaar geworden. Ik aanbid de zee en het strand de plek waar alle elementen samenkomen in optima fora, het is de perfecte plek om naar binnen te kijken en de emoties te laten stromen. Ik doe niet zoveel meer met etherische oliën als ik vroeger deed, al maak ik nog heerlijke massage-olie. In plaats van tarot en runen werk ik nu met orakels, spiegels, kristallenbollen en waterstaren en mijn pendel is er ook nog steeds. het is allemaal meer naar binnen gericht en het komt ook meer en meer uit mezelf. Het vrouwzijn, de maan, zelfreflectie en de godinnen zijn steeds belangrijker geworden. Ik heb steeds minder behoefte om mezelf te definiëren. Ik ben meer naar binnengericht, en zoek het in mezelf, want alles is in principe al aanwezig. Ik wil mensen samenbrengen om elkaar te stimuleren en om hen ook te laten ontdekken dat ze alles wat ze nodig hebben zelf al bezitten. Ik ben geen leraar, ik ga niemand zeggen wat ze moeten doen of moeten vinden, ik stimuleer ze om dat zelf te ontdekken en te ervaren. Hekserij is voor mij vooral ervaren, want alles is voor iedereen toegankelijk, je kan zelf contact maken met het hogere, het goddelijke. En in mijn devotie aan die goddelijke levensvonk die je werkelijk overal in terug kunt vinden en die ik voor het gemak dan de godin noem, voel ik mij meer een priesteres dan een heks. Maar ik vind dankbaarheid nog steeds een groot goed en sta nog steeds elke dag stil bij wie voor ons waren, wie met ons zijn en wie na ons komen. Een bewust leven. Ik ben een bewuste intuïtieve priesteres en ik aanbid de natuur, vooral de levenscheppende vrouwelijke kracht in de natuur.

Eet issues!

Als ik eerlijk ben, dan heb ik het laatste half jaar slecht gegeten, voor mijn doen! Maar ik weet ook dat ik zelfs dan nog gezonder heb gegeten dan de gemiddelde mens. Ik ben geen snoeper en eet met grote regelmaat groente en fruit. Ik ben een matige vleeseter, en als ik dat eet ga ik in de meeste gevallen voor vis of kip. Ik heb een erge lactose intolerantie en een minder erge sojo intolerantie, ik heb diabetes, hoge bloeddruk (hey die is ze vergeten te meten vanmorgen, dus zo zelf maar even doen) waarvoor ik medicatie gebruik, van alles de laagste dosis, verhoogd cholesterol en artrose waar ik geen medicatie voor gebruik. En ook nog astma, waar ik vaak ook medicatie voor gebruik.

Vanmorgen was ik op controle voor mijn diabetes, mij suiker is iets omhoog gegaan en mijn cholesterol iets naar beneden. Bloeddruk weet ik dus niet. Ik wil door anders te gaan eten mijn suiker en cholesterol en bloeddruk verlagen. Dat was al heel goed gelukt, maar het laatste half jaar bleek ik me steeds slechter aan mijn 'dieet' te houden, met name hield ik me niet aan mijn beperking van tarwe en andere koolhydraten. Ik bleef wel veel groente en fruit eten, maar veel minder uit gebalanceerd dan ik eerder deed. Dat mijn lactose intolerantie sterk is toegenomen is hierin wel een oorzaak te noemen. Ik werd opstandig omdat er steeds minder dingen waren die ik zou moeten eten. Dat mijn man bij de 'bakker' ging werken, werkte ook niet echt mee. En al bracht hij heerlijk brood mee, zonder toevoegingen en dergelijke, ik at er meer van dan goed voor mij is. Getuige dat mijn buik sterk lijkt op een zwangerschap van 5 maanden, voor de rest ben ik gewoon slank. Die buik wil ik dus ook aanpakken.

Ik weet nog niet hoe ik het precies ga doen, en ik ga proberen langzaam dingen te veranderen of terug te brengen en ik wil er ook over gaan bloggen, hopelijk zonder dit blog in een kook of gezondheidsblog te veranderen. Ik wil opzoek gaan naar de spirituele kant van voeding! Tenminste ik ga proberen te ontdekken of er een spirituele kant aan voeding zit. En eigenlijk zou ik het ook wel leuk vinden om reacties daarop te krijgen, hier of op facebook, want samen weten we meer! 

Ik ga proberen zo te eten dat het mijn gezondheid verbetert! Wie doet er mee?

Banden verbreken

Nadat ik het het blog 'Vriendinnen' had geschreven en ik nog even naar mijn eerdere blogs keek, was ik onaangenaam verrast toen bleek dat ik al meer dan drie maanden met dit thema bezig was. Ik schrok er zelfs van. Later besefte ik dat het toch niet er onlogisch was, ik had me immers met deze vrouwen verbonden in een ritueel, dat kon niet zomaar over zijn. Ik besloot dat ik de band dan ook ritueel moest verbreken op een zelfde soort plaats als waar ze gesmeed was. Het strand dus. Ik heb de band verbroken en de dames alle goeds toegewenst. Ik heb geen hekel aan ze, nog steeds niet. Ik waardeer nog steeds alle goede dingen die er gebeurt zijn. Ik heb ze in liefde losgelaten.

Het was mooi, het was goed, het gaf me energie en maakte me tien kilo lichter! De zee was fantastische en ik was doorweekt. Ik voelde me zo vrij als een kind, een kind van mijn tijd! Ik ben weer blij!

Zintuigen

Ik had twee films om te bekijken ingepland, maar ik voelde dat voor ik naar de bios zou gaan ik eerst nog even naar 'mijn' beuk zou moeten. Hem vertellen wat er de laatste tijd gebeurt is kwam me ineens voor als een wezenlijk onderdeel van mijn proces om het los te laten en af te sluiten. Dus ik stapte op de bus richting het landgoed.

Het is een druilerige dag, maar dat geeft niet, zelfs regen zal me niet kunnen deren, zal misschien zelfs heel welkom zijn. Ik wil niet rechtstreeks naar hem toe, ik wil eerst nog even de rust in ademen van het park. Dus ik sla een pad in met rododendrons, de geur is werkelijk adembenemend, het lijkt wel of ik in een flesje parfum rondloop.... de geur nog delicater dan het fijnste parfum. Ik loop met mijn neus in de hoogte om zoveel mogelijk op te kunnen snuiven. En bedenk me hoe heerlijk het is dat juist op dit moment mijn reukorgaan zo goed werkt, want soms ruik ik echt helemaal niets. Nu ik de kans heb loop ik ook nog even door de Japanse tuin, ik stapel wat steentjes op bij de Boeddha en verbaas me hoeveel de tuin is verandert met een maand geleden. Ik word aangenaam verrast door het beeld van de 'bron', soms valt ze me op soms ook niet deze keer wel, ze confronteert met mijn verlangen om dichter bij de bron te zijn, de bron in mezelf weer terug te vinden en beter te gebruiken. Ik herinner me die keer in de herfst toen ze gevuld was met prachtige kleuren herfstblad, ze had mijn hart geraakt toen en nu deed ze dat weer op een heel ander niveau. Het is gewoon een steen begroeid met mos en gevuld met water, maar zelfs de gewoonste dingen kunnen een diepere betekenis krijgen als je er door geraakt wordt.

Toen was het tijd om naar de beuk te gaan, ik was er klaar voor. Toen ik bij het beukenbos kwam zag ik een kruiwagen tussen de bomen staan, voor mij een reden om ongemerkt bij de beuk te komen. Niet alle groenverzorgers zijn flexibel en staan toe dat je van het pad afgaat, de meeste zijn wel aardig, maar sommige houden zich met strakke hand aan de regels. Maar het lukte en achter de beuk was ik ongezien. Ik vergat de wereld om mijn heen, legde mijn handen op zijn stam en vlijde mijn wang ook tegen hem. Ik hoefde niets te zeggen, alles was al geweten. Wij stonden daar samen in dezelfde energie en een enorme heling vond plaats, het was groter dan mijzelf, groter dan de beuk en het maakte me intens gelukkig.

Toen ik wegliep begon het te regenen, reiniging door water dacht ik, en ik liep door de regen naar de bus, zoveel lichter als toen ik kwam.

Nog geen rozen........

............ maar die waren ook nog niet beloofd!

De eerste keer dat ik in het Rosarium in het Westbroekpark kwam, waren ze er ook nog niet de rozen, maar wel heel veel rododendrons, ook prachtig natuurlijk. Toen kwam ik kijken of de locatie geschikt was om onze Rozenpicknick te houden. Meer dan geschikt zelfs. Het is zo'n prachtige serene tuin.

Gisteren met Yvon dus alvast een voorproefje genomen en genoten van een heerlijk dag je buiten en een fijne picknick. Ik ben toch wel iets tot rust gekomen en heb bepaalde inzichten opgedaan. We hebben leuk gefröbeld met de afgevallen blaadjes van de rododendron en leuke foto's gemaakt. We hebben ook nog ganzenveren verzamelt om een smudger van te maken.  Moe maar voldaan gingen we weer naar huis.