Nadat ik het het blog 'Vriendinnen' had geschreven en ik nog even naar mijn eerdere blogs keek, was ik onaangenaam verrast toen bleek dat ik al meer dan drie maanden met dit thema bezig was. Ik schrok er zelfs van. Later besefte ik dat het toch niet er onlogisch was, ik had me immers met deze vrouwen verbonden in een ritueel, dat kon niet zomaar over zijn. Ik besloot dat ik de band dan ook ritueel moest verbreken op een zelfde soort plaats als waar ze gesmeed was. Het strand dus. Ik heb de band verbroken en de dames alle goeds toegewenst. Ik heb geen hekel aan ze, nog steeds niet. Ik waardeer nog steeds alle goede dingen die er gebeurt zijn. Ik heb ze in liefde losgelaten.
Het was mooi, het was goed, het gaf me energie en maakte me tien kilo lichter! De zee was fantastische en ik was doorweekt. Ik voelde me zo vrij als een kind, een kind van mijn tijd! Ik ben weer blij!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten