Een draak van een heks!

Ik zou overal tegenaan willen schoppen! Ik heb een paar rottige ervaringen met vriendschap achter de rug. Ik voel me bedrogen daarin. En dan ontwaakt de draak in mij. (als je wilt mag je ook heks zeggen, maar eigenlijk is de heks in mij altijd wakker) Dan krijg ik dat oer-gevoel. Gelukkig was er ook een goede ervaring, met iemand die heel waardig kon ruzie zoeken, laat ik het zo maar even noemen. Een verademing, iemand die zich niet ging verdedigen en die niet weg liep, maar ook gewoon doorvroeg. Het was ook zo afgelopen. En ik hield daardoor nog meer van haar dan dat ik al deed.

Ik hou zo van eerlijkheid, het is geen keuze, het is gewoon een drang in mij. En nee ik ga je niet lastig vallen met mijn ongevraagde mening en nee het is ook niet mijn bedoeling om iemand te kwetsen. Al kan dat soms gebeuren, maar dan neem ik wel mijn verantwoording. Dat mensen niet eerlijk tegen mij durven te zijn, kan ik gewoonweg niet begrijpen. Als je bent zoals ik, dan kan je zelf ook wel wat incasseren. Waarom dan toch die smoesjes. Als je een afspraak wilt afzeggen omdat je te moe bent, dan vind ik dat een heel goed excuus, zelfs als je geen zin hebt om de deur uit te gaan. De verhalen die dan opgehangen worden kan ik minder waarderen. En als je me zo probeert te manipuleren, dat het lijkt of ik het ineens geen goed idee vind om  af te spreken, ja helaas ik heb dat door, ook al ga ik er in mee, staan me ook niet zo aan. Maar ach van de meeste van jullie hou ik toch wel, een afspraak afzeggen is het ergste niet.

Waar voel ik me dan zo bedrogen in? Dat is zeg maar om de vriendschappen met ‘voorbedachte rade’, mijn vriend zijn om iemand anders te leren kennen. Als dat gelukt is verliest onze vriendschap opeens zijn glans. Gelukkig lees ik lichaamstaal heel goed, stel je voor dat ik aan een dood paard bleef trekken. Dan had ik mezelf ook nog eens bedrogen.

De moraal van dit verhaal, schrijf een blog, dan hoef je niemand te schoppen.