Het lijkt tot dusver wel het thema van dit jaar. Er gingen wat deuren dicht, maar er gingen er ook heel veel open en ik heb zomaar het gevoel dat er nog wel meer deurtjes open zullen gaan. Er staat er ook nog eentje op een kier.
Allereerst stopte ik met wat activiteiten, ik zei het Huis van de Grootmoeders vaarwel en de soulcollages die ik daar maakte, niet omdat ik het niet meer leuk vond of ongezellig, maar op een gegeven moment ervaarde ik zo'n vaste middag in de week als iets dat me teveel bond en afhield van de andere dingen die ik ook wilde doen. En voor mij klopte dat ook, nu ik wat flexibeler was kwam ik aan de leuke dingen toe, die ik opzij schoof, want eerst moet dit of dat klusje gedaan worden voor ik dat van mezelf mocht er rekening mee houdend dat ik donderdag naar de soulcollages ging en vrijdag naar yoga.
Met yoga had ik eigenlijk niet willen stoppen, maar het ging niet meer, steeds vaker had ik na de les klachten die gerelateerd waren aan de reuma die zich de laatste tijd als een gek in mijn lichaam gemanifesteerd heeft. Dus enige tijd na het stoppen met de soulcollages stopte ik ook met yoga.
Vriendschappen werden verbroken, niet door mij, maar blijkbaar wel ingegeven door de manier waarop ik alles boven tafel wil hebben en het gebrek aan eerlijkheid en openheid waaraan ik in een vriendschap grote waarde hecht. De andere persoon trok zich van mij terug, maar door mijn uitgesproken mening ben ik de boeman. Ook mensen met een uitgesproken mening hebben een hart dat gekwetst kan worden en het mijne is zeker gekwetst. Maar de deur is toe dus ik zet er een punt achter. Een andere vriendin zie ik ook niet meer, blijkbaar denkt zij dat zij een keuze moet maken, maar waarom? Gevolg is dat ze elke 'vage' afspraak die ze overigens zelf maakt, al weken lang afzegt. Dat ettert en kwetst me vervolgens nog meer, zelfs elke keer dat ze belangstellend aan me vraagt hoe het met me gaat en me vertelt dat ze me zo mist. Het gaat om de daden hè!
Maar andere vriendschappen bloeide dan weer op en open, en sommige blijven nu eenmaal altijd bestaan, ondanks dat je elkaar niet elke dag ziet. Ik ben blij met de vrienden die ik heb ook als ik het niet met ze eens ben, dat hun mening me soms niet aanstaat heeft niet als gevolg dat zij mij niet meer aanstaan, ik hou gewoon net zoveel van ze. We weten van elkaar dat we niet perfect zijn, maar we accepteren dat. Ik ben blij met de deuren die altijd open staan en met de deuren die geopend werden.
We begonnen met de Magische Wandelingen, waarbij we ook wat aardings-, verbindings- en meditatie oefeningen doen. Of in combinatie daarmee een bezoek brengen aan een bijzondere tuin. zoals afgelopen keer de Japanse Tuin. Ik geniet erg van deze wandelingen met een groep leuke mensen in de natuur.
Nog een deur die open ging is de Rode Tent die ik samen met Laura (inhoudelijk) organiseer, maar waarbij de hulp van Yvon zeker niet uitgevlakt moet worden, zeker in de opstart fase niet. Het is heerlijk omdat met een groepje mooie vrouwen te organiseren voor andere mooie vrouwen. We moeten er natuurlijk ook nog een beetje ingroeien, maar ik vond de eerste al echt heel fijn en hopelijk worden de andere nog mooier.
En afgelopen weekend stonden we dan op Fete de la Nature bij Stadsboerderij het Waaygat, waar we uitgenodigd waren om het festival te openen en te sluiten en en wat activiteiten te begeleiden. Laura was er deze keer in de hoedanigheid van Sprookjesjuf. We hebben een leuk openings- en sluitingsritueel gedaan met de leden van Ordinary Witches en de bezoekers van het festival. We hebben veel bezoek aan onze kraam gehad en er zijn diverse consulten gegeven en zelf gemaakte heksenspulletjes verkocht. We hebben allemaal genoten en ik misschien wel het meeste, want ik vierde meteen mijn verjaardag. En ik vond het een perfecte manier om het zo te doen. Ook een prachtige deur die open ging.
Maar helaas ging er ook nog eentje met een knal dicht! De locatie waar we altijd het Ordinary Witches Café hielden heeft zijn deuren gesloten. En de nieuwe onderneming die er zit is niet geschikt om daar een heksencafé te houden..... dus we moeten opzoek naar een nieuwe locatie. En dat is jammer want het was voor ons echt een super locatie, heerlijk dicht bij het station en vrij rustig, zodat het makkelijk was om met elkaar te communiceren.
In blijde afwachting van meer open deuren, verheug ik me op alle verrassingen die daar uit voort komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten