Trance-reis naar Yggdrasil en de seidhmoeders

Ik maakte deze reis al honderden keren eerder, de eerste keer werd ik mee op reis genomen door Frigga Asraaf en dat is daarna nog vaker voorgekomen.

Dag 1
Ook al is de reis mij bekend ik besluit hem toch nog eens over te lezen om te checken hoe authentiek mijn reis nog is. Heel authentiek blijkt, deze reis zit al zolang in mij verankert, ik kan hem altijd en overal doen. Je vertrekt van een plek die je zelf gecreëerd of die je je herinnert. Mijn plek is een grot half hoog in een berg, ik heb een weids uitzicht daar, over de bomen en struiken, naar de bosrand aan de overkant. In mijn grot staat een bezem, een stapel brandhout, een ketel, driepoot, en een kommetje om thee te uit te drinken. Water komt uit een bron vlakbij mijn grot. En een staande tak met zijtak voor mijn vriend Uil. Als ik daar kom gaat alles via een vast ritueel. Met mijn bezem veeg ik widdershins de grot schoon en daarna draai ik drie keer deosil om mijn as met de bezem in mijn uitgestrekte handen. Zo maak ik mijn beschermende bubbel. Uil heeft mijn komst opgemerkt en komt op zijn tak zitten terwijl ik het vuur aanmaak en de ketel met water er boven hang. Als het water kookt doe ik de kruiden die ik meenam ik de ketel om thee van te trekken. Ik ga met mijn thee bij het vuur zitten en denk na over de reden voor mijn bezoek aan de seidhmoeders. Die reden is niet altijd duidelijk soms ga ik er gewoon heen om even daar te zijn. Maar vandaag ga ik ze vertellen van mijn plan, om een week lang hen elke ochtend een bezoek te brengen en daarover te schrijven. Als ik mijn thee op heb ga ik naar Uil en vertel hem wat ik van plan ben, en voeg ik eraan toe, "Vraag of ze een boodschap voor me hebben?" Uil vliegt vooruit om mijn komst aan te kondigen en de boodschap over te brengen. Ik controleer het vuur nog even, want ik wil dat het blijft branden zolang als ik weg ben. En dan ga ik op pad langs de mij wel bekende wegen. Langs Yggdrasil waar ik me even mee verbind als ik hem passeer en langs één van zijn wortels mijn reis vervolg. De muziek van trommels en ratels begeleiden mijn reis. Als ik op het pleintje van het dorpje aankom besluit ik niet meteen naar de toverweverij te gaan waar de seidhmoeders zich ophouden, maar ik ga even op het bankje onder de boom in het midden van het pleintje zitten. Ik zie de voorouders, ik ken of herken hen niet, er zijn geen bekende bij deze keer, maar op de één of andere manier kennen ze mij allemaal en zijn ze op de hoogte van mijn komst. Ik zit er nog maar net als één van de seidhmoeders mij komt halen want er wordt op mij gewacht. Ik heb een eigen plekje in de weverij een plekje waar ik altijd mag zitten als ik er behoefte aan heb en vanuit dat plekje heb ik vaak genoeg de seidhmoeders gadegeslagen. We lopen richting mijn plekje, het weefgetouw naast het plekje waar ik al zo vaak gezeten heb is leeg en net op het moment dat ik naar mijn plekje wil doorschuiven, zegt de seidhmoeder die mij opgehaald heb, nee je moet nu hier zitten achter het weefgetouw, het is tijd dat jezelf iets gaat doen. Ik ben verbaasd en onwennig ga ik zitten. Een zacht gelach en een instemmend geroezemoes gaat op de andere weefsters kijken mijn kant op met instemmende knikjes en bemoedigende lachjes. Ik moet weven, en ik weef. We zingen soms en drinken thee, maar bovenal weven we. Ik weef een sjaal, een omslagdoek, die er hetzelfde uitziet als een doek die ik in het echte leven ook bezit. Als hij klaar is wikkelen ze mij met zijn alle in de doek en gaan we naar buiten, waar nu een vuur is en heerlijk eten, waar gedanst wordt en de hoorn rond gaat. Op een gegeven moment wordt me verteld dat het tijd is om naar huis te gaan en wordt ik door twee tovervaders met fakkels begeleid naar de wortel van Yggdrasil. Onderweg wordt weinig gesproken en dat is ook niet nodig ik heb genoeg aan mijn gedachten. Waarom mocht ik weven, een taak die toch voor de seidhmoeders is, even roept het een vraag op over mijn eigen sterfelijkheid, ik vraag die ik toch maar weer snel verdring omdat het niet echt bij de sfeer past die ik ervaren heb. En de boodschap die ik eruit filterde dat het tijd wordt om iets te gaan doen om aan de slag te gaan in plaats van toe te kijken. Ik denk er nog even over na terwijl ik naar mijn grot terug loop. Als ik daar ben ruim ik alles op, bedank mijn vriend Uil en de voorouders en kom daarna weer langzaam in het hier en nu.

Dag 2
Mijn voorbereidingen zijn zoals altijd, maar als ik bij het vuur zit en mijn thee drink en nadenk over de reden van mijn komst, wordt ik onrustig. Ze verwachten me in de weverij, nu ik weven mag. Maar wil ik dat wel, wil ik niet liever enkel op het pleintje zitten en afwachten wat er gebeurt. Uiteindelijk vertel ik aan Uil dat het dat laatste zal worden. Als ik bij de mijn bekende wortel afdaal zie ik haar staan, het is één van de seidhmoeders, ze wacht op mij. "Ik wist dat je zou komen", zegt ze "Misschien vind je het fijner om samen te lopen de moeders wachten op ons." Samen lopen we het pad af naar het dorpje. Wat voelde ze haarfijn aan hoeveel moeite het mij koste om terug te komen. Als we de weverij binnenkomen is daar een gezellig geroezemoes, de seidhmoeders zitten in een kring met dampende koppen thee, ze maken plaats voor ons. Om de beurt nemen ze mijn handen in de hunne en kijken ze me met een zachte blik aan. Ik voel me welkom, opgenomen in het geheel. Ze vertellen me dat ze het begrijpen, dat het een grote verantwoordelijkheid is en dat ze begrijpen dat ik erover na moet denken. Maar dat ze ook weten dat ik het aan kan. Ik voel me warm en in hun kring opgenomen. Ze hoeven nu nog niets te horen van mij, ze sturen me terug om na te denken, om zeker te zijn. Nog lang daarna denk ik over de betekenis van het weven, waar staat het voor? Wat moet ik doen?

Dag 3
Omdat het steeds in de ochtend droog is en 's middags regent, besluit ik om eerst op pad te gaan en 's middags pas op 'reis' te gaan. Het duurt tamelijk lang voordat het rustig is in mijn hoofd door alle indrukken die ik tussen nu en de trance-reis van gisteren heb opgedaan, er is veel om over na te denken. Maar na enige tijd heb ik alles rustig en begin ik aan mijn gebruikelijke ritueel. Tegen Uil zeg ik; "Zeg maar dat ik kom om te weven, dat ik nog niet weet waar dat weven synoniem voor staat, maar dat ik besloten heb om het gewoon maar te gaan doen." Uil vertrekt en ik ga er vlak achteraan. Ik ga mijn pad, op weg naar de voorouderplek wordt ik door voorbijgangers vriendelijk begroet en krijg ik een appel van een vrouw met een mand vol appels, ze gaat appeltaart maken, vertelde ze. In de weverij is het erg rustig, alle seidhmoeders zijn ijverig aan het weven en ik ga ook snel achter mijn getouw zitten. Ik weef, ik kom in een bepaalde cadans terecht, het is heerlijk, het is rust, en ik weef en ik weef. Totdat het genoeg is geweest en ik weer de terugweg naar mijn grot aanvang. Als ik langs de wortel van Yggdrasil naar boven ben gekomen en hem in zijn grootsheid aanschouw, komt er een gevoel van dankbaarheid over mij heen en ik bedank hem dan ook dat ik elke keer mag passeren via zijn wortel. Als ik weer helemaal terug ben voel ik die heerlijke rust nog steeds en een blik op de klok zegt me, dat ik meer dan een uur weg ben geweest. Het was een lange reis blijkbaar.

Dag 4
Ik verlang er niet naar maar ik weet dat ik deze keer op reis zal gaan om te weven, ik moet tenslotte weten waar dat weven voor staat, ik kan het alleen doorgronden door het daadwerkelijk te doen. Als ik in het vuur in mijn grot staar terwijl de salie in het gekookte water trekt, zie ik visioen van de nornen Urd, Verdani en Skuld, het lijkt alsof ze aan de andere kant van het vuur zitten in een andere dimensie, ze laten elkaar draden zien van verschillende dikte. Daarna zie ik een beeld van twee dicht bij elkaar staande bomen, met heel veel takken. Er staat een mand bij met verschillende diktes garen en een trapleer, ik weet dat er van mij verwacht wordt dat ik een web tussen de bomen weef. Als ik dat besef verdwijnt het beeld weer. Ik vertel Uil dat ik kom om te weven en te begrijpen. Uil vliegt uit en ik ga op pad. Van ver zie ik al dat één van de seidhmoeders voor de weverij staat te wachten. Ze wacht op mij. Er is niemand anders, vandaag gaan we samen weven, met hele fijne draden in een prachtige rode kleur. We geven de spoel door aan elkaar, werken samen, weven samen, de hele dag. Tussendoor komt een jong meisje ons thee, fruit of soep brengen, dan pauzeren we even maar daarna gaat het werken weer door. Het is veel werk en het schiet maar langzaam op omdat de draden zo dun zijn, maar de stof die we maken wordt prachtig. Tegen de schemering zegt ze me dat ik moet gaan en morgen terug moet komen. Morgen zal hier niemand zijn, ik zal hier alleen zijn en het is mijn taak om de rode lap af te maken. Ze loopt met me mee tot de wortels van Yggdrasil en ik vertel haar over mijn visioenen. "Dat is goed" zegt ze "Je komt er wel achter".

Dag 5
Op dag 5 had ik het te druk en besloot pas later op de avond aan mijn reis te beginnen....... helaas heeft het verschrikkelijke nieuws uit Parijs mij zo uit het lood geslagen dat ik even niet meer hierop kan concentreren. Ik breek het dus ook voortijdig af. Mijn ervaringen tot nu deel ik wel en wellicht ook dat ik het op een ander tijdstip nog eens een hele week zal doen.

De beschrijving van de trance-reizen waar ik gebruik van maak kun je lezen op Het Rad ik maakte gebruik van de trance-reizen naar Yggdrasil en de voorouderplek en naar de Seidhmoeders en Tovervaders
De muziek die ik gebruikte kwam van de cd Spirit Gathering by Byron Metcalf

Nog zo lekker buiten

Ik ben bijna de hele dag buiten geweest, gewoon fijn wat fietsen, wandelen en wat lekker zitten bij een boom. En daarna mijn fiets nog vol met boodschappen geladen. En nu ga ik een cake bakken. Wat hou ik van de herfst, fijn buiten zijn en daarna lekkere dingen bij de haard oppeuzelen. Vergezeld van een goed gesprek uiteraard.

Donkere maan - november

Donkere maan, tijd om te relativeren hoe het ging deze cyclus, hoe het met de (nieuwe) plannen staat. En dat is moeilijk omdat er bijna geen aandacht was voor wat ik nieuw op kon starten, maar des te meer over wat er losgelaten kon worden. En er werd veel losgelaten, maar de plaats die vrij kwam werd nog niet opgevuld, er was leegte en de leegte voelde vreemd aan. Ondanks dat besloot ik toch geduldig te zijn en het niet te forceren. Het is goed geweest deze tijd, hoe vreemd het mij ook aanvoelde.

Net als de bomen liet ik alles los, alles wat niet meer nodig was. Net als de bomen liet ik ook mijn ware kleuren zien. Ik heb deze periode veel contact met bomen gemaakt, hun terug trekkende energie stroom waargenomen. De rust van de bomen in mijzelf ervaren en er van genoten. Het was een fijne tijd om buiten te zijn en het zou me goed doen als dat nog even door zou kunnen gaan. En niet alleen met bomen was mijn contact goed, ook met mensen verdiepten mijn relaties zich en waren er nieuwe contacten, ik ben een rijk mens wat dat betreft en daar ben ik dankbaar voor.

Een week lang geleide meditatie

Meditatie ervaar ik als zeer heilzaam, het kalmeert me op een prettige wijze. Maar ondanks dat is het me nog nooit gelukt om het langer dan een paar weken achter elkaar vol te houden. Op een gegeven moment kwam ik er niet meer aan toe. Er kwam iets tussen of ik vergat het en op een gegeven moment was ik het helemaal vergeten. Ik wil het weer een nieuwe kans geven en ga low profile beginnen met een geleide meditatie die ik op cd heb. Het is een seizoensmeditatie over de herfst. Ik wil deze meditatie zeven dagen achtereen doen. Het liefst in de ochtend, maar mocht dat niet lukken, dan op een ander tijdstip.

Dag 1
Ik geniet van de rustige stem die me begeleid op deze meditatie. Ik kan goed meegaan in het beeld dat geschetst wordt, maar geef er op sommige punten mijn eigen draai aan. Ik voelde de rust die over mij heen komt, een rust die even verstoort wordt door een kleine onrust toen er gevraagd werd waar ik op dat moment stond. Er kwam niets naar boven het bleef stil, toen ik besloot te accepteren dat er niets kwam, kwam ook de rust weer terug. Even kwamen er beelden naar boven van de tekeningen die ik de afgelopen dagen heb gemaakt, maar ook die vervaagde al snel. En daar was de stem alweer die me naar het afronden van de meditatie toe praatte. Ik was na afloop enigszins teleurgesteld over de duur van het gedeelte waarin je gedachten de vrije loop hadden, dat was iets te kort naar mijn zin. En ik kreeg meteen al de neiging om de tijd dat ik met deze meditatie bezig was te verkorten naar minimaal drie keer en maximaal zeven. Zodat ik speling heb als ik deze toch niet volhoud.

Dag 2
Vandaag bleek al meteen hoe snel het mis kan gaan met een goed voornemen. Ik was van plan geweest om de meditaties direct na het opstaan te doen. Maar geen moment dacht ik eraan, pas toen ik tegen een uur of één ergens het woord meditatie las, dacht ik 'o jee, vergeten',  Ik deed mijn meditatie dus pas in de middag, dezelfde die ik gisteren deed en van plan ben de hele week vol te houden. Alles verliep heel rustig en daar genoot ik ook echt van, maar ook deze keer was de tijd te kort om te bedenken waar ik sta en wat ik met mijn leven wil, het stoorde me alleen niet zo. Gedachten aan mijn gezondheid kwamen naar boven en het idee dat ik mijn plannen daarop zou moeten aanpassen. Vervelend vind ik wel dat je in het beging een touw met anker aan je stuit naar beneden laat waar energie langs naar boven komt, tot in je voeten, dan ben ik even uit mijn concentratie. Voor de rest van de tijd kon ik mij goed richten op de meditatie en voelde ik me na afloop ontspannen.

Dag 3
Het lijkt erop of ik me al minder stoor aan het anker en de wat mij betreft te korte tijd om je gedachten te laten komen. De tijd is nog steeds te kort voor de vragen die ze stelt, maar ik heb besloten zelf de vragen te vereenvoudigen. Alsof het opschrijven tot acceptatie heeft geleidt. Als dat zo is dan schrijf ik nog maar iets op waar ik mijn bedenkingen bij heb. Aan de aarde energie wordt enkel aandacht besteed tot het moment dat het bij je voeten naar binnen komt, daarna wordt het meteen losgelaten en wordt er over gegaan op de universele (licht)energie. Je wordt geleidt in hoe deze energie zowel langs de buitenkant van je lichaam gaat als hoe hij heel je lichaam opvult, tot in de puntjes van je tenen en ook zelfs plasjes bij je voeten achterlaat. Dat vind ik een gemis, ik als heks met zo met de kracht en de energie van de grote moeder verweven, dat ik het moeilijk vind dat deze sterke en zuiverende vrouwelijke kracht ondergeschikt gemaakt wordt aan het 'licht' dat van elders komt. Alleen op het licht gericht zijn is meer iets voor lichtwerkers. Ik hou hierin meer naar het zoeken naar de balans, al besef ik dat steeds één van beide zal domineren en de gemene deler de balans zal zijn. Grappig is wel dat juist het schrijven over mijn ervaringen met geleide meditatie deze week voor de inzichten zorgen. De meditatie zelf ervaar ik toch wel als een rustgevend moment, ondanks de dingen die me minder bevallen, voel ik me tijdens de meditatie kalm en ontspannen. En de gedachten die deze keer op kwamen daar kan ik wel wat mee. Een valkuil die ik kan vermijden door er niet in mee te gaan, zonder me af te sluiten. Dat zou toch moeten lukken.... we zullen zien.

Dag 4
Geleide meditatie is makkelijk vol te houden, mits je het niet vergeet natuurlijk. Je drukt op een knop en gaat zitten en dan begint het, je volgt de stem. Deze keer besloot ik om zelf de rode aarde energie mijn lichaam in te laten vloeien, terwijl de stem nog wat dingen over ademhaling vertelde die bij mij als vanzelf gaan. Het gevolg was dat de wit gouden energie die via mijn kruin binnen kwam zich vermengde met de rode aarde energie en zo een geel gouden energie werd. Het voelde zeker iets aardser en ook warmer, meer mezelf. Ik blijf de tijd dat je losgelaten bent van de stem als te kort ervaren, al kwam er deze keer wel een heel tevreden gevoel over me. Ik heb wat dingen gedaan die me tevreden stemmen en dat gevoel komt in de meditatie terug.

Dag 5
Ik voel me brak, ik heb eigenlijk meer slaap nodig maar ik moet opstaan omdat ik naar yoga wil. Ik voel brak, voor, tijdens en na de meditatie. Als voel ik me erna wel iets rustiger. Het aarde naar boven halen blijf ik doen, dat is prettiger voor mij, net als dat mijn stoel niet in een weiland staat maar op een heuvelrug in mijn favoriete wildpark. Ik was de eerste keer al op die plek aanbeland zonder dat ik wist dat er damherten in de meditatie voor kwamen. Maar dat is de plek waar vanuit ik de damherten kan zien. Ik zit daar natuurlijk onder de walnotenboom waarvan ik twee takken meenam, van één van beide heb ik al een stafje gemaakt, de ideeën voor de anderen krijgen de laatste dagen steeds meer vorm. De vraag waar ik op dit moment in mijn leven sta kan ik nog niet beantwoorden, na alles wat ik de afgelopen tijd heb losgelaten is er veel plaats voor een nieuw doel een nieuwe passie, maar die zal zich pas aandienen als het de juiste tijd is, daar vertrouw ik op. Wel heb ik wat kleine dingen opgepakt, zoals de dagelijkse meditaties, en dagelijks creatief bezig zijn, ik ben weer begonnen te lezen ook al vind ik het nog steeds moeilijk om mijn aandacht erbij te houden.

Dag 6
Heerlijk, heerlijk, heerlijk! Nu ik al mijn irritaties met open vizier tegemoet getreden ben en mijn eigen kleine aanpassingen heb gemaakt kan ik ten volle genieten van de meditatie, goed dat ik toch door gegaan ben en niet na drie dagen al gestopt ben. Ik ben zelfs in een lichte trance geraakt. En ik besef dat ik tevreden ben met mijn leven op dit moment, ook al is er geen vast omlijnd doel, ik vind de dingen die ik doe leuk, ik wil wel nog wat meer aandacht geven aan de dingen die ik niet zo leuk vind en zorgen dat ik ze niet langer als een probleem zie en daarbij moet ik me dan richten op het resultaat waar ik dan weer wel blij van wordt.

Dag 7
Vandaag moet ik een keer over nieuw beginnen, omdat ik er niet meteen goed inzit, en dat terwijl ik van tevoren wierook en een kaarsje heb aangestoken en floridawater heb gebruikt. Daarna gaat het goed en geniet ik van deze meditatie die ik op sommige punten aan mijn eigen wensen heb aangepast. Na afloop voel ik mij volkomen relaxed.

Ik heb deze week gebruik gemaakt van het 1 CD luisterboek van Ina Fidder, 'Mediteren in jouw seizoen'. De hele week heb ik gebruik gemaakt van dezelfde meditatie 'herfst'. Ik ervoer het als een makkelijke manier om in het dagelijkse ritme van meditatie te komen. Al moest ik wel wat persoonlijke weerstand overwinnen bij de inhoud van de meditatie, dat is uiteindelijk gelukt. Het is zeer geschikt voor beginners in meditatie en om even bij het desbetreffende seizoen stil te staan.

Volgende week; trance-reizen

Samhain

Samhain begon al vroeg dit jaar, weken of misschien zelfs al maanden van te voren werd er een transformatie in gang gezet, werd er losgelaten wat niet langer van nut was, opgeslagen wat zijn nut had bewezen. Ik ben diep gegaan, heb alle kieren en gaten van mijn ziel van mijn zijn uitgediept. Er bleef weinig over, dat was soms beangstigend, ik voelde de leegte en ik voelde er mij ongemakkelijk bij. Soms echode de woorden 'als het maar goed voelt door mijn hoofd', en dan dacht ik wat nu goed voelen, nee dit voelt helemaal niet goed, dit doet pijn, maar ik weet dat het uiteindelijk goed zal zijn.

Ik wilde geduldig zijn, maar er gebeurde niets. En hoewel ik voelde dat dingen niet langer van mij waren en ik ze los liet, voelde ik op een gegeven moment dat er meer moest gebeuren, dat ik alles in de ogen moest kijken en er afscheid van moest nemen, daadwerkelijk loslaten.Natuurlijk neem ik alles wat ik geleerd heb en ervaren heb altijd met mij mee, het is een soort van random toegankelijk archief dat geactiveerd wordt wanneer er op de juiste knop gedrukt wordt, alles voorhanden voor als ik het nog eens nodig heb. Maar er is veel ruimte ontstaan, ruimte voor nieuwe ideeën, nieuwe vaardigheden, creativiteit. Ik hoef het nog niet direct in te plannen, ik kan mijn tijd nemen en geduldig zijn tot iets zich aandient. Ik heb dat nodig af en toe opnieuw te beginnen, zonder het oude weg te doen, het is de manier waarop ik groei en ik mezelf losmaak van oude patronen. Wat dat betreft ben ik het nieuwe heksenjaar goed begonnen, het zware werk dat nu voorbij is kunnen we snel weer vergeten.

In de visuele wereld ging het heel anders, samen met Grote Meid (oudste kleindochter van 6) hadden we een seizoensaltaar gemaakt in de herfstvakantie van de walnoten, eikels, kastanjes, bladeren en veren die we hadden gevonden. In het midden zetten we een kaarsje. Dat was eigenlijk alle versiering die er was. Vorig weekend had ik mijn schouder geblesseerd en daar heb ik bijna de hele week niets mee kunnen doen. Het komt wel dacht ik ook. Maar zaterdag vergat ik bloemen te halen omdat ik om moest rijden. Ik had wel al eerder drie kaarsen in mooie kleuren gekocht. Toch zette ik in de kaarsenstandaards de oude kaarsen op mijn alternatieve altaar bij de haard. Zolang ik nog met het oude bezig zou zijn, zouden de oude kaarsen blijven branden. Pas toen ik daarmee klaar was was het tijd voor de nieuwe kleuren die ik intuïtief gekozen had. Het enige andere item dat op het altaar stond was de schedel van het ram, Samhain zonder kan gewoon niet. De schedel staat voor het vergankelijke en voor de voorouders voor mij.

Vrijdagmiddag liet ik bij Mystiek de kaartleggen, ik was dat al eerder van plan geweest maar toen had het me aan tijd ontbroken, waarschijnlijk omdat nu een beter moment daarvoor was. Wat een bevestiging gaven die kaarten me en ook een geruststelling zat erbij. Ik ga een mooie tijd tegemoet.
Tineke de kaartlegster begon al voor ze de kaarten had gelegd over hoe belangrijk creativiteit voor mij was. Creativiteit had ik me het afgelopen jaar tot doel gesteld als iets wat ik graag wilde maar toch moeilijk op gang kwam al heb ik toch wel wat creatieve prestaties verricht, het was het toch niet helemaal. Ook de bovenliggende kaart bleek over creativiteit te gaan, dus ik ga ervan uit dat dat dit jaar nog meer invulling zal krijgen. Natuur en muziek kwamen om het hoekje kijken. De rest houd ik even voor mezelf.

Daarna ging ik naar de open jaarfeestviering van Anke Zack in Djoj in Rotterdam. Heel fijn weer lieve vriendjes en vriendinnetjes ontmoeten en met elkaar een fijne viering neerzetten. Het was heerlijk om de energie te ervaren en die te delen met elkaar.

Dus toen het werkelijk Samhain was en ik tevreden was met mijn sobere altaar, de simpele hapjes en het vuur in de haard, de heerlijke wijn in mijn glas, ik mijn feestje al gevierd had en ook de kaart al was gelegd, heb ik mij creatief bezig gehouden met het oefenen van dingetjes uit de natuur te tekenen en daarbij mijn intentie voor het komende jaar te schrijven en het woord waar het dit jaar allemaal omdraait. Creativiteit, het woord van vorig jaar kan je daar zeker ook in terug vinden. Mijn woord voor het komende jaar is, met dank aan mijn vriendin Gonn die mij ermee bekend maakte, Wabi Sabi. Het betekent zoiets als de schoonheid van imperfectie. En mijn doel is omdat begrip te doorgronden en me eigen te maken. In de Happinez van deze maand is een artikel gewijd aan Wabi Sabi, voor wie er wat meer over wilt weten.

Ik ben tevreden met hoe alles verlopen is, al was het heel sober, het was precies goed voor mij. Ik hoop dat jullie ook genoten hebben van jullie Samhain activiteiten en wens jullie een mooi heksenjaar toe.