Vriendinnen

Waar ik nu op dit moment het meeste naar verlang is rust. Gewoon dat mijn leven zomaar voorbij kabbelt als een rustig stroompje, waar je je op kunt laten drijven, terwijl het licht dat door de bladeren boven je prachtige patronen maakt en de heerlijkste geuren je neusgaten bereiken. En dat allemaal onder de juiste temperatuur met een zacht briesje wind….

Dromen….. dagdromen….. de tijd zomaar voorbij laten gaan. En onderwijl voel je je perfect gelukkig. Het is niet dat ik ongelukkig ben nu….. ze zijn er vaak genoeg die geluksmomentjes, ik word dan ook gelukkig van de meest simpele dingen. Van lieve vriendinnen en dochters, die het begrijpen wanneer het even moeilijk is en je wat woorden van troost toe sturen of in je oor fluisteren. Die je je gedachten even ergens anders op laten focussen.

Maar het is moeilijk te verkroppen voor mij, wat er gebeurt is, ik voel me zo verraden, zo misbruikt. Het is niet de eerste keer, maar ik had me voorgenomen dat het me nooit meer zou overkomen. Maar toch stelde ik mijn hart weer open…. het leek zo leuk….. het was zo leuk……. en ineens is het weer afgelopen….. omdat ik niet tegen het verraad en de ontrouw kan. Een vriendin die iets niet zegt, omdat het onderwerp al eens langs is gekomen. Ik pijnig mijn hersens, durf ze het me niet te zeggen dat zou ik zo fout vinden een goede vriendin die bang is om iets tegen mij te zeggen. Of erger nog ze heeft gewoon schijt aan wat ik vind en de gevolgen voor onze vriendschap, dat het haar hoegenaamd helemaal niets kan schelen wat het met mij doet, als zij maar kan doen wat ze wil doen. Het gekke van alles is nog dat ze gewoon kan doen wat ze wil doen, dat ik haar nooit gezegd heb dat dat niet kan. Ik heb haar alleen laten weten, dat ik er moeite mee heb, dat mijn vriendschappen niet meer exclusief zijn, dat het wel lijkt of iedereen vrienden wilt worden met mijn vrienden. Stel jezelf eens voor, hoe jij  je zou voelen als dat zo was? Er werd dus verzwegen dat ze ging logeren bij mijn vriendin, maar ja mijn vriendin deed niet mee aan het verzwijgen, dus ik wachtte geduldig tot ze het zou vertellen, wat niet gebeurde. Nee ik ben niet boos dat ze daar ging logeren en nee ik had ook nooit gezegd dat dat niet mocht. Ik ben boos en gekwetst door het verzwijgen, doordat ze zelfs bereidt was onze vriendschap daarvoor op te offeren en alles wat we samen deelde. Want het is niet zo dat ik geen contact meer zocht met haar, zij zocht geen contact meer met mij en laat de indruk bestaan dat dat andersom is.

En goh we hadden samen nog een vriendin. Die denkt dat ze partij moet kiezen en die blijkbaar voor haar gekozen heeft. Die alleen nog maar contact legt en reageert op plaatsen waar de eerste dame het niet kan zien. Die mij feliciteert in een berichtje in plaats van openlijk. Die bij onze laatste ontmoeting zei, ‘Eigenlijk heb ik veel meer gemeen met jou!’, een opmerking die ik toen nog niet kon plaatsen. Ze stuurt me berichtjes, met dat ze me zo mist, en hoopt dat ze me daar of daar kan zien. Vage afspraken, die ze de volgende week weer afzegt en meteen ook weer nieuwe maakt. Ook haar heb ik niets misdaan. Ik krijg opmerkingen van mensen dat ik niet zo hard moet zijn, maar ik ben niet hard geweest, ik heb zelfs niet met ze gesproken. Het is allemaal invulling en roddel en nooit iets wat echt plaats heeft gevonden. Maar ik ben er diep door gekwetst. Buiten dit wordt er over nog veel meer geroddeld, krijg ik rare mailtjes van mensen waar ik helemaal geen contact mee heb over dingen die nooit gebeurt zijn.

Ik vind eerlijk communiceren net zo moeilijk als jullie, maar ik doe het toch! Ik loop niet weg van de dingen die ik moeilijk vind. Ik zal niets doen om mensen bewust te kwetsen al kan je dat niet altijd voorkomen als je eerlijk communiceert, mensen kunnen niet altijd tegen de waarheid hoe zacht je hem ook overbrengt. Ik vind het eigenlijk allemaal behoorlijk puberaal en niet getuigen van levenswijsheid, hoezeer het me ook spijt omdat te moeten zeggen. Ik legde alleen mijn hart voor jullie open toen ik zei dat ik er moeite mee had dat mijn vriendschappen niet zo exclusief meer zijn. Ik heb nooit iemand iets verboden, dat zou niet in mijn opgekomen zijn.

Omdat ik niet tegen het geniepige en stiekeme kan heb ik de dames uit mijn facebook vriendenlijst gehaald, maar toen hadden zij al afstand van mij genomen, ik heb enkel de knoop doorgehakt.

Ik wil het hele gebeuren graag loslaten en een plekje geven, me richten op wat me wel vreugde brengt. 

Ik heb gelukkig goede vriendinnen, die me ondersteunen en dragen als ik het moeilijk heb. Die me opbeuren en weer laten lachen, waar mee ik heerlijk gek kan doen, of diepe serieuze gesprekken kan voeren, glaasjes wijn kan drinken, die me de waarheid zeggen en ook mijn eerlijke mening vragen, we zijn het niet altijd eens, we zijn het soms faliekant oneens, maar we accepteren elkaar en houden van elkaar. 

Dank jullie dat je mijn vriendin bent, je weet wie je bent. Ik hou van jullie!